Arie Abbenes, emeritus beiaardier van o.a. de Domtoren in Utrecht was nauw betrokken bij de totstandkoming van de Almeerse carillons. Hij heeft een mooie geschiedenis geschreven over de totstandkoming van onze beiaarden. De Stichting Carillons Almere is heel dankbaar voor zijn aandeel toentertijd en voor dit mooie verslag over de geschiedenis van onze carillons.
Een compacte beiaardgeschiedenis in het nieuwe land
Almere Haven
De geschiedenis van de beiaard van Almere Haven begint in 1974, bij de installatie van de bouwcommissie voor een nieuw te bouwen kerk. Al spoedig wordt duidelijk dat er een flinke beeldbepalende toren met luid- en uurwerk aan het complex toegevoegd gaat worden. In de traditie van de oude Zuiderzeesteden komt ook de aanschaf van een beiaard ter sprake. Voor het verkrijgen van de nodige expertise klopt de Rijksdienst voor de IJsselmeer Polders (RIJP) aan bij de Adviescommissie van de Nederlandse Klokkenspel Vereniging (NKV). De secretaris van de Rijksdienst A.C. van der Vliet is direct enthousiast, maar de ontwikkelingen worden vooral gestimuleerd door landdrost en muziekliefhebber Han Lammers en de “bouwpastoor” van de Protestantse Kerk, de heer Van Hulst uit Utrecht. De financiering van dit project gaat straks model staan voor de drie beiaardprojecten die zullen volgen.
• De toren met luidklokken en uurwerk worden door de Rijksdienst bekostigd.
• Voor de resterende beiaardklokken zal aanvullende financiering gezocht moeten worden. Lees meer
Almere Stad
De Rijksdienst voor de IJsselmeer Polders en de heer Van Hulst van de Protestantse kerken gingen op “polderse” wijze voortvarend te werk bij het voorzien van de Lichtboogkerk in Almere Stad van luidklokken en beiaarden. De verdeling van de kosten tussen “kerk en staat” zou hetzelfde worden als bij het beproefde Havenproject. Al in 1982 diende de heer Van Hulst zich aan bij de Adviescommissie met de mededeling: “we gaan een beiaard voor Stad bestellen”. Voor de RIJP en de Kerken stond de omvang en de transpositie van de beiaard voor Almere Stad vast. Het spel moest lichter worden dan dat van Haven en het aantal luidklokken mocht de twee niet overschrijden. Dankzij de goede ervaringen met de firma Eijsbouts werd er dezelfde dag een informele bespreking in Asten georganiseerd. De Adviescommissie wees er direct op dat, indachtig de bouwkundige problemen rond het ontwerp van de toren van Haven, overleg met de architect absoluut noodzakelijk was. Na een oriënterend gesprek met architectenbureau Riksen, van Veen en van Nes werden de maatvoering en de toe te passen materialen bepaald voor een gesloten klokkenkamer van een beiaard in a (450 kg) van 47 klokken, waarvan de twee grootste klokken (a en b) luidbaar moesten zijn. Wij hadden geleerd dat overleg met de architect over maatvoering en materiaalkeuze van een beiaardtoren een voorwaarde is. lees meer
Almere Buiten
Als laatste in de reeks beiaarden voor Almere werd in 1984 het spel voor de toren van de kerk “De Drieklank” gerealiseerd. Vast stond dat de basisklok wederom een terts hoger moest gaan klinken als de beiaard van Stad. Zo ontstond de typisch Almeerse rangorde:
Haven: f, Stad: a, Buiten: c’.
De stad Almere was nu ruim voorzien van beiaarden. In 1986 zou in Flevoland Zeewolde nog volgen met een beiaard van vier octaven, iets lichter dan Almere Haven, maar zwaarder dan Almere Stad. Met vereende krachten lukte het in 1987 om voor Dronten een zeer licht handspel van 27 klokjes op het stadhuis te realiseren. Hiermede was het beiaardproject voor Flevoland voorlopig afgesloten. De plannen om ook Lelystad te voorzien van een beiaard strandden helaas al in een vroeg stadium.